طبق آنچه مورخان و محدثان در کتاب‏هاي خود ذکر کرده‏اند و نيز روايات کلي بر تأييد آن وارد شده است:
مادر حضرت ابوالحسن، امام علي بن موسي الرضا عليه‏السلا م، از خانواده‏اي با شرافت و از زنان بافضيلت؛ و نيز از جهت عقل و دين در بين زنان هم زمان خود مشهور بوده است.
اين بانوي بزرگوار، نسبت به فرائض الهي، حتي تمامي مستحبات را انجام و مکروهات را حتي‏الإمکان ترک مي‏نمود؛ و به طور دائم مشغول ذکر و تسبيح خداوند متعال مي‏بود.
اين مادر نمونه حکايت کند: از همان موقعي که إنعقاد نطفه‏ي حجت خداوند سبحان، فرزندم حضرت علي بن موسي الرضا عليه‏السلام را در خود احساس کردم، حالت معنويت و عشق به خداوند در من فزوني يافت و هيچ‏گاه احساس سنگيني و سختي در خود نداشتم.
فرزندم، در وقت‏هاي تنهائي، أنيس و مونس من بود.
در هنگام خواب، صداي تسبيح و تحميد و تهليل را به خوبي از درون خود مي‏شنيدم و متوجه مي‏شدم که طفل درون شکم من

مشغول گفتن ذکر و تسبيح پروردگار متعال خويش مي‏باشد.
و همين که اين نور الهي طلوع کرد و در اين عالم، پا به عرصه‏ي وجود نهاد، دست‏هاي خويش را بر زمين گذاشت و سر به سمت آسمان بلند نمود و لب‏هاي خود را به حرکت درآورد و ضمن مناجات با خداوند، شهادتين را بر زبان مبارک خود جاري کرد.
و چون پدرش، امام موسي کاظم عليه‏السلام در آن لحظات وارد شد، بر من تبريک و تهنيت فرمود.
سپس نوزاد عزيز را تحويل پدر دادم و حضرت در گوش راست نوزاد، اذان و در گوش چپ او اقامه گفت؛ و سپس مقدار مختصري، آب فرات در کام او ريخت.

منبع:كتاب چهل داستان و چهل حديث از امام رضا(ع)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: